అరణ్య రోదన

//అరణ్య రోదన//

_ కరణం కళ్యాణ్ కృష్ణకుమార్

25.05.2016

వేదనా సంద్రాన్ని

విరహానికి ఓపికెక్కువే.. 

ఒంటి చేత్తో ఈదేసే, మనసు

తీరం చేరాలని, తరంగంగా మారి..

మొప్పలు పట్టుకుని.. 

అటు ఇటూ ఊగిసలాడుతూ ...

 

తదేకంగా.. లక్ష్యం కోసం

అందిపుచ్చుకోవాలన్న...

చూపుల లంగరేసి.. 

తపిస్తూ.. తపస్సే చేస్తూ.. 

 మధుమాసపు విరుల అందాన్ని 

 ఆశల వలయంలో

ఎన్ని అవస్థలు పడుతోందో

చిక్కుకున్న తుమ్మెదై.. 

మనోవేదన పై కనీళ్ళ జల్లునే 

కళ్ళాపిజల్లుతూ 

నా పిడికిలంత హృదయం

 నీ విరహతాపంలో...

ఆ రాకకై, వేచి వేచి చూస్తున్నా..

తెలిసీ.. ఏం చెప్పనూ..! 

నన్ను గేలిచేస్తూ.. 

ఎప్పుడూ నీవే గెలిచేలా చేసే.. 

నీ రాక.. అందని ద్రాక్షేనని....!

కబుర్లన్నీ వెదుక్కుంటూ..

కనులు నొచ్చుకుంటూనే ఉన్నా,.... 

 సముదాయిస్తూ.. సతాయింపు భరిస్తూ.. 

 వెర్రినై..వేదనాభరితమై.. 

 నీవు నీటిపై రాసిన స్వరానికి నోరునొక్కి..

తాత్సారానికి అలవాటుపడ్డ

నా చితికి నేనే 

 దహన సంస్కారం చేసుకుంటూ.. 

 అసంకల్పితంగా రోదిస్తూ.. 

రాలే జ్ఞాపకాల పత్రాలని 

దీనంగా చూస్తూ.. 

 నిన్నే తలుస్తూ.. 

సమయాన్ని నిందిస్తూ..

అరణ్య రోదన చేస్తున్న

 నా అంతరాత్మ గొంతుపై 

 అరిపాదాలేసి నొక్కేస్తున్నా..! 

నీ నిశబ్దం బద్దలు కొట్టాలని..

 నీలో నన్ను ఐక్యం చేయాలని..!!